9
‘
Zie je wel? Je weet het niet.’
‘
Als je het dan beslist wilt weten...’ David houdt de spanning er een
beetje in. Daardoor vergeten Tessa en Iris bijna hun treinkaartje.
Ze merken amper de ruimte voor hen op.
‘
Willen jullie even doorlopen, dames?’ vraagt een reiziger achter
hen.
‘
Natuurlijk, meneer.’
De man wordt het blijkbaar zat. Geërgerd tikt hij David op zijn
arm. ‘Wil jij achter aansluiten?’
‘
Nog een moment alstublieft, meneer.’
Gelukkig ben je niet voor ons aan de beurt,’ vervolgt Tessa.
‘
Hoezo?’
‘
Dat gehucht bestaat niet. De mevrouw aan het loket zoekt zich
straks suf.’
David schudt zijn hoofd. ‘Ga jij je schoolgeld maar terughalen.’
‘
Wat bedoel je?’
‘
Lutjebroek bestaat gewoon.’
‘
Waar ligt het dan?’
‘
In Noord-Holland.’
‘
Ha ha! Dat moet ik geloven zeker?’
‘
Oké, waar wedden we om?’ vraagt David.
Tessa laat zich niet kennen en denkt snel na. ‘Een reep chocola.’
Die heeft ze vanmorgen van haar moeder gekregen. Dat kost
haar niets.
‘
Prima, ik verheug me er al op.’ David wrijft in zijn handen en
sluit dan achter in de rij aan.
Tessa voelt zich onzekerder worden. Stel je voor dat Lutjebroek
bestaat... dan is ze die reep kwijt.
‘
Wat denk jij ervan, Iris?’
‘
Dat hij gelijk heeft, Tes.’
‘
Hoezo?’
‘
Hij is nogal overtuigd,’ vindt Iris.
‘
Jullie zijn aan de beurt,’ waarschuwt de man achter hen.
